گزارش یک مورد قصور پزشکی منجر به فوت به دنبال اسکن دی پیریدامول

بیمار خانم 56 ساله ای است با سابقه چندین ساله افزایش فشار خون و بیماری ایسکمیک قلبی که در سال 1381 به علت ادم حاد ریه در بیمارستان بستری می گردد. در زمان بستری افزایش آنزیم های قلبی، الگوی بلوک شاخه چپ قلب (LBBB) در نوار قلب و 40% = EF در اکوکاریوگرافی داشته است. دو روز بعد از ترخیص از بیمارستان به تجویز پزشک معالج جهت انجامDipyridamol Thalium scan (SPECT) در ساعت 30/20 به یک مرکز پزشکی هسته ای مراجعه می کند. در حین تزریق داروی مربوط به اسکن تالیم دچار سردرد، سرفه و تنگی نفس می-گردد که با اقدامات اولیه علایم مذکور بهبود می یابند. در طول این مدت تحت نظر متخصص قلب است. سپس به سالن انتظار تا زمان شروع تصویر برداری منتقل می شود. پس از 5/1 ساعت زیر دستگاه گاماکمرا قرار گرفته، در دقیقه پانزدهم انجام اسکن دچار تنگی نفس و کاهش تعداد تنفس می گردد. توسط کارشناس پرستاری و 2 نفر تکنسین اقدامات احیا صورت گرفته، سپس به بیمارستان منتقل می شود و اقدامات احیا برای وی ادامه می یابد. در نهایت بیمار به ICU منتقل شده و ساعت30/1 بامداد روز بعد فوت می نماید. جواز دفن بدون کالبد گشایی توسط پزشک کشیک اورژانس صادر می گردد. به دنبال شکایت بستگان متوفی، پرونده بیمار به کمیسیون پزشکی ارجاع گردیده و رأی کمیسیون به شرح ذیل صادر می شود: «نقش وخامت بیماری، 75%؛ نقش پزشک مسئول فنی به علت عدم حضور در محل و عدم برنامه ریزی مناسب برای حضور متخصص قلب تا اتمام اسکن، 15%؛ نقش پزشک متخصص قلب به علت عدم پیگیری مراحل درمان بیمار به صورت حضور در محل با عنایت به وضعیت بیمار،10% تعیین گردید». آنچه که در اکثر موارد علیرغم علم کافی و حاذق بودن پزشکان منجر به احضار پزشکان به کمیسیون های پزشکی می گردد عدم اطلاع و آگاهی آنها از مسایل قانونی می باشد. نکته مهم دیگر این پرونده عدم ارجاع جسد به پزشکی قانونی جهت انجام کالبد گشایی است که شاید می توانست مسیر پرونده بیمار را تغییر دهد.